در مسیرعبور کاروانیان مکان های بزرگ چهارگوش با دیوار بلند و دارای دو برجک نگهبانی بود ودرب بزرگ ورودی داشت درون آن فضایی باز که دورتا دور آن اتاق و انباری و جلوی هر انباری یک بار انداز و همچنین مکانی برای نگهداری و چهارپایان بود در وسط کاروان سرا چاه آب برای استفاده بود.
مکانی عالی جهت استراحت تجار و کاروانیان با امکانات مورد نیاز از قبیل آب و غذا –حمام و همچنین مکانی برای داد و ستد و معاوضه ی کالا به کالا بین تاجران بود .
همچنین اهالی آبادی های اطراف کاروان سرا جهت فروش یا خرید کالا به این مکان می آمدند مالک کاروان سرا امانت دار اشیا قیمتی تجار بود و شب ها جهت سرگرمی – رقص و آواز – شهرخوانی - زور آزمایی مردان قوی که کاروانیان هم لذت می بردند و هم پولی به هنرمندان پرداخت می کردند این کاروان سراها تا دوره قاجار در ایران رونق داشت.
