*مدرسه سیار در عصر ایلخانان* مدرسه سیار از ابتکارات ایلخانان در زمینه رواج و رونق و گسترش علم و دانش بود . مغولان پس از لشکرکشی و غلبه بر مناطق مختلف و تشکیل حکومت در ایران نظام و مراتب ایلی خود را فراموش نکردند و در زمستان و تابستان به تناسب آب و هوا در مناطق مناسبی ییلاق و قشلاق میکردند . این نوع زندگی وقتی با مظاهر و تجلیات مادی و معنوی ،فرهنگ و تمدن پیشرفته جدید همراه میشد ایلخانان را ملزم میساخت برای رفع نیازهای علمی ،تدارکات مناسب بیندیشند به همین جهت در اردوگاه ها، مراکز علمی به وجود آمد تا وقفه ای در آموزش و تدریس ایجاد نگردد. مورخین این نوع مدارس را مدرسه سیار نامیده اند . مبتکران این مدارس خواجه رشیدالدین فضل الله و تاج الدین علیشاه وزرای سلطان الجایتو بودند . مولانا بدرالدین اشتری ،عضدالدین ایجی، مجال الدین مطهر حلی و پسرش از مدرسان مدرسه سیار بودند. 
این مدرسه سیار از چادری از جنس کرباس بود که ایوان و حجره هایی داشت و بطور مرتب دارای یکصد طلبه بود. نیازمندیهای طلاب از خوراک وپوشاک و وسایل حمل ونقل توسط سلطان تامین میشد.