ایران دردوره اشکانی از ساختاری ملوک الطوایفی تشکیل شده بود و فرمانروایان حکومتی بزرگ و کوچک هرکدام به ایفای نقش می پرداختند. الیمایی ها بعداز سلوکیان در نواحی شمالی خوزستان و ناحیه کوهستانی زاگرس جنوبی حکومت می کردند یک نوع حکومت محلی تا ظهور ساسانیان بودند.طبق مطالعات محققان یونانی و رومی هنوز به درستی محدوده دقیق حکمرانی الیمایی مشخص نیست چون که آثاربه جامانده درجاهای مختلف کشوراز این قوم دیده شده است.

طبق یافته های متون تاریخی این قوم دارای ثروت سرشار از معابد است چون که آنیوخوس سوم در 187ق.م پس از شکست در مغنیسیه، برای تامین جریمه های روم مجبور به حمله به یکی از معابد شد.

سکه شناسی، ارایه گاهنگاری، انتخاب عنوان کامناسکیربررسی دلایل قدرت شاهان الیمایی مورد توجه است.
الیمایی مرکز اصلی هنر عصر اشکانی با جای دادن آثارو نقوش برجسته متعددمنبع الهام سلسله بعدی درپارس(ساسانیان) است.
تجارت در منطقه جغرافیایی وسیع و یادمانهای فرهنگی و شگرد در نبرد تن به تن از ویژگی های بارز این قوم است.
همچنین رخ نمایی که به عنوان یکی از دستاوردهای اصلی فرهنگ پارسی است را در ابتدا باید در هنر الیمایی پیدا کرد.